Hij scoorde opnieuw, juichte dubbel, en zocht zichtbaar de verbinding met zijn ploeggenoten én het publiek. Maar waar Wout Weghorst de feestvreugde wilde delen, bleek de rest van het Ajax-elftal daar opvallend weinig voor te voelen. Een pijnlijk beeld ontstond op het veld: één man juichend voor de F-Side, terwijl de rest op afstand bleef staan.
De scène na de 2-0
Het was zondagavond tegen Heracles Almelo, vlak voor tijd. Weghorst schoot Ajax naar 2-0 en vierde zijn doelpunt zoals alleen Weghorst dat kan: fel, expressief en met de emotie op het gezicht geschreven. Eerst na het doelpunt zelf, later opnieuw na tussenkomst van de VAR, toen het doelpunt definitief werd goedgekeurd. Juichmoment twee volgde — dit keer richting de fanatieke aanhang van de Amsterdammers.
“Ik vond het geweldig om te zien,” zei verslaggever Tijmen van Wissing bij De Oosttribune. “Hij is een speler die leeft voor dit soort momenten. Ik snap dat sommige mensen zich eraan storen, maar ik hou juist van dat theatrale.” Van Wissing nam het voor de spits op, al gaf hij toe dat Weghorst soms ook overdrijft in zijn ambities. “Als hij begint over 25 goals… dat is nogal wat. Maar hij legt die lat nou eenmaal graag hoog voor zichzelf.”
Ongemakkelijke afstand tot zijn team
Toch viel vooral op wat er níet gebeurde: feestgedruis met de rest van het elftal. Analist Sjors Brugge, voormalig speler van onder meer Go Ahead Eagles, wees op het ongemak bij de andere spelers. “Wout wilde zijn team bij zich roepen na dat doelpunt. Hij gebaarde duidelijk: kom erbij, laten we dit vieren.”
Maar dat gebeurde niet.
“In plaats daarvan zag je acht, negen spelers die gewoon bleven staan, een beetje glazig keken. Het leek alsof ze dachten: we hebben al gejuicht, dit hoeft niet nog een keer. Het voelde geforceerd en vooral ongemakkelijk. Alsof niemand zin had in zijn show.”
Ambitie en karakter botsen intern?
Weghorst is geen speler die zich verstopt. Zijn houding op het veld is uitgesproken, ambitieus en soms dominant. Het is precies dat karakter waarmee hij het tot Oranje en de Premier League schopte. Maar het roept ook wrijving op, zeker in een kleedkamer waar hiërarchie, sfeer en chemie nog in ontwikkeling zijn.
Dat Weghorst al belangrijk is geweest met doelpunten, staat buiten kijf. Maar als het gevoel bij de rest van het team niet meebeweegt, ontstaat er een kloof. Niet in prestaties, maar in gevoel. In beleving. En in de bereidheid om mee te doen in zijn manier van vieren — of daar juist bewust van weg te blijven.
Voorlopig blijft de vraag dus hangen: is Wout Weghorst de leider die dit Ajax nodig heeft? Of is hij een karakterkop die de groep eerder splijt dan samenbrengt? Feit is dat hij blijft scoren. Maar juichen, dat doet hij voorlopig nog even alleen.
Geef een reactie